~~~~ වැහි බින්දු~~~~

මුළු පරිසරයම වසා ගත් කළු අන්ධකාරය සමගා මුසු වුනු මහා සුලන් රැල්ල ඔරෝලුසුවේ කටු කැරකෙන තාලයත් සමග 

එන මහා වරුසාවක පෙර නිමිති වර්තමානයේ සටහන් කරන්නට වුනා....... සිහිල් සුලන් රැල්ල ගත සිත අලුත් ප්‍රබෝදයකින්  

උතුරා යන්නට වුනා .......... වැහි බිදු එකෙන් එක මහ පොලොව සිප ගත්තේ කාලෙකින් හමු වන පෙම්වතෙකු 

තම පෙම්වතිය මත තබන ප්‍රථම හාදුව වගේ නිකැළැල් බවකින්..... 

වසන්තය නිමා වෙලා ජිවීතය ගෙවී ගිහින් දුර ඇතක මතකයන් ගොඩක් හද තුල තැම්පත් වෙලා අතීතයේ දවසක 

නිල් පාට කොට කලිසමක් එක්ක සුදුම සුදු පාට සර්ට් එකකුත් ඇදගෙන මේ වගේම මහ පොලොව සිප ගන්න 

වැහි බින්දු එක්ක මහ වැස්සේ  නටපු හැටි තාමත් හදවතේ කොනක ඉදන් මැවී මැවී පෙන්නේ අතීතයේ 

එකමත් එක කාලෙක මේ වැහි බින්දු වලට පෙම් කල හින්දා කියලා මම හොදටම දැනන් උන්නා.... 

එත් අයෙ ජීවිතේ  කවදාවත්ම වැහි බින්දු ඒ  තරම් සැහැල්ලුවෙන් විදින්නට හම්බෙවී කියලා ඒ පුංචි හිතට දැනුන් නැ....

ඒ වැහි  බින්දු  බර වැඩි  වුනු හින්දා නෙමේ ඒ තරම් සැහැල්ලුවක් හිතුවිලි වල තිබුණ නැති හින්දා කියලා 

මට අද හිතෙනවා ........

කාලය ............ ලොව ඇති අපුර්වතම වස්තුව ජීවිතයට උපතක් ලබා දෙන කාලය ජීවිතය නැවත ගන්න කාලය ........

.....................................................................................................................................................

පුළුන් රොදක සුසිනිදු බව බරක් නොදැන  මුවීන් පිට වුනු වචන වල තිබුණු සුපෙම්බර බවත් කැටි කොට ගත්තු 

ඇගේ දැතින් මගේ දැගිලි එකට බැදී ගීය ඒ බැදීමත් එක්ක වැහි බින්දු වල තිබුණු ලෙන්ගතු කම මට තාමත් මතකයි 

ඇගේ ලැමට තුරුළු වුනු මගේ  පොත් මිටිය ඔව් සීතලට උණුහුම හොයපු ඒ අතීතයේ දවසත් අද වගේමයි 

මහ පොලොව සිප ගත්තු ඒ අනෝරා වැස්ස එදා වගේමයි එත් කාලය ඉගිලිලා ............

බස් එකේ ජනේලයෙන් පෙනුණු බස්  හෝල්ට් එකේ තිබුණු බැංකුව දිහා මට දෑස යොමුවුනේ   සිතා මතා නම් නෙමේ .........

අතීතයේ වගේම පොත් ගොඩකින් ඔලුවට ලැබෙන පීඩනය මොහොතකට හරි නිමා කරන්නට අපි වගේම තවත් 

2 න්නෙක්ට ඒ බැංකුව අද නවාතැන් සපයලා... නමුත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අපි සොයා ගීය ලෝකයත් එක්ක ඒ

හැමදේම අතීත මතකයන් වෙලා අපි අපේ ලෝක වල තනි වෙලා ... එත් ඒ බැංකුව එදා වගේම හෙටත් තව තවත් හදවත් වලට තෝතැන්නක් වේවි ..

අයෙම කවදාවත්ම මේ වගේ වරුෂාවක බොලද හැගුම් සිතල සුළගේ පා කරන්නට කාලය ඉඩක් දෙන් නැති බව මං හොදටම දැනන් උන්නා ...

.............

සුළග වේගයෙන් හමා ගියේ හදවතේ සිතුවිලි උපදින වේගයට සරදම් කරන්නට මෙන්. කාලය සුළගේ වේගයෙන් ගෙවිලා ගිහින්

මේ වගේ වැහි  බින්දු එකිනෙක මහ පොලව සිප ගත්තු මගේ කදුළු ඒ වරුශාවේම හිමිට දිය වෙලා වැටුණු 

ඒ අතීතයේ දවස තාමත් මතකයි ... පියාණන්ගේ  නිසල දේහය අවසන් ගමන් ගීය ඒ කාලකන්නි දවසෙත් මේ විදිහටම 

වැහි බින්දු  මහ පොලව සිප ගත්තේ අද  වගේමයි .................... ජීවිතය සොයා දිව ගියත් කොහේ කොතැනක කොහොම හිටියත් 

මේ වැස්ස එක්ක තියන බැදිම හින්දමද කොහෙද ටිකක් නතර වෙලා හදවතේ හඩට ඇහුම්කම් දෙන්න මං පුරුදු වෙලා ...

කාලය ඔබ නම් අරුමයකි........... වැස්ස  මේ ඔබෙත් මගෙත් බැදීමේ අවසනය නොව තවත් ඇරබුමක් පමණි

තව තවත් මහ පොලව සිප ගන්නා වැසි බින්දු මෙන්  මගේ සිත සිප ගත්තු මේ වැහි බින්දු තව දහසක් දේ සමග 

මා    එන මග බල සිටින බව මම දනිමි ඉතින් ඔබට මම වර්තමානයේ සමු දෙමි 

අනාගතයේ   දිනක නුදුරේම  යලිත් හමුවෙන බලාපොරොත්තුව ඔබට දෙමි ..........................ජීවිතයේ දේදුන්න පායන තුරාවටම ............