නිරුවත

රාත්‍රී අන්දකාරය මුළු මහත් නගරයම වෙලා ගන්නා විට හාත් පස පුර පැතිරුණු මුසල නිහඩ බව

ඇගේ සියුමැලි පා තබන තාලයට බිදී ගියේ ඉදහිට ඇසුණු වාහන හඩක් සමගයි .

උදැසන  රොන් සොයා යන බබරෙකු ගේ තීක්ෂණ බව සමග සුරගණන් පරදවන ඒ නිල නුවන් තුලින් දුටු ලෝකයේ පාට විස්තර කල නොහෙකි මුත්
ඒ දෙනෙත් කියා පාවෙ හිස් බවක් . මහා වාලුක කතරක දිය දෝතක් සොයා මිරිගුවක්  පසු පස යන
මුව පැටවෙකුට වගේ විඩාබර  දෙනතක් , එත් ඒ දෙනෙත් දුටුවන් මන ඇද බැද තබා ගත්තේ බාදුර මලට
කෘමින් ඇදෙන්නා සේ  ඒ. දෙනෙත් දෙවගන පරදවන බව නම් කිව යුතුමයි ..

හමා ආ සුළග ඇගේ කේශ කලාපය සමග සෙල්ලම් කරද්දී ඇගේ මුව වස ගත් අව්‍යාජ සිනහව ඇගේ හදවත
තුල පැවති සොම්නස් කියා පෑවේ මුළු හදවතම ලෝකයට නිරුවත් කරමින් ඒ නිරුවත  සැනෙකින් වසන්නට ඇගේ වත වසා සිටි
රස දුන් සමත් වුවා ඒ නිසාමදෝ  නිරුවත් ඇගේ හිත දිහා බලන්න කවරුවත් හිටියේ නැ. වටිනාකමක් තිබුනේ නිරුවත්
ඇගේ රුප ශෝබාවට විතරමයි .
තාරුණ්‍යයේ සිහින අතර තනී වූ තිබී ඇගේ ලැම හුස්ම ගන්න තාලයට උස් පහත් වුනේ සිත තුල උපන් සිහින ඒ තුල
සගවමින්. එත් සිහින වෙනුවට ඇගේ ලැම බබර සිත් කලතන්නට සමත් වුනේ තාරුණ්‍යය අවීයක් වූ නිසා .
කැලතුනු බබර සිත් ගිනි ගෙන දෙවුණු අළු ගොඩක් ගිනි ගත් දේ සගවා තබන්නක් මෙන් සගවා තබන්නට උස්සහ කල
රහස ඒ අළු වගේම ඇගේ හර්ද  ශක්ශියත්  අළු ගොඩක් බවට පත් කලා..
රාගය නමැති තොටිල්ල ඇගේ මුළු මහත් ජීවයම මුදලට යට කලේ ලෝකයේ කුමන හෝ  වරදකින් .


සයනයක් තුල අදත් පාලු මුසල රැයේ  රතු හැගුම් සුළගේ පා කරේ දෙවගන රතු පාටට පෙම් බැන්ද හින්දම නෙමේ
ඒ තුලු තිබුනේ කියා ගන්න බැරි සොම්නසක් . රාගය තුල ඇය සදා අමරණිය හැගුම්  වලට පන පෙව්වේ ආත්මය
උගස් කරපු නය ගෙවා දාන්නට මෙන්.  එත් නුදුරේම දෙවගනක් වුවත් කාලය නමැති විස කුරු සර්පයා
රූ සපුව වෙලා ගත් විට ඇයත් අවලංගු කාසියක් පමණක්ම වේ . සැබවින්ම  නුබ දෙවගනක්මයි ...

නිදන සයනේ
මුනින් තලාවට
යෙහෙන්
වැජබෙන
තිසර තන
යුග
පොවයි මී
විත
රුදුරු දන
හට ...............
රැයේ පුරහද
ගෙනෙයි
අම පැන්
නග්න සිරුරට
එත් .............
සිත නුබේ
වේලි යයි
පුර හදින්
කළුවර ...........